Myndlistarsýningin START opnar í Verksmiðjunni á Hjalteyri

Verksmiðjan
Menningarmiðstöð á Hjalteyri

Neðst á Hjalteyri // 601 Akureyri // verksmidjan.blogspot.com // 461 1450 // 865 5091


START

02.08. – 23.08.2008

Alexander Steig, Þýskalandi
Arna Valsdóttir, Íslandi
Boekie Woekie, Hollandi
Kristján Guðmundsson, Íslandi
Magnús Pálsson, Íslandi/Bretlandi
Nicolas Moulins, Frakklandi/Þýskalandi
Sigga Björg Sigurðardóttir, Íslandi/Skotlandi

Opið fimmtudaga til sunnudaga klukkan 14:00 - 17:00

Nánari upplýsingar á http://www.verksmidjan.blogspot.com

---
Myndlistarsýningin START opnar í Verksmiðjunni á Hjalteyri, laugardaginn 2. ágúst 2008 klukkan 14:00.
Sýningin stendur til 23. ágúst.
Opið frá fimmtudegi til sunnudags klukkan 14:00 - 17:00

Dagsskrá:

Laugardagurinn 2. ágúst
14:00 Opnun. Þátttakendur eru Sigga Björg Sigurðardóttir, Kristján Guðmundsson, Magnús Pálsson, Alexander Steig, Boekie Woekie, Nicolas Moulin og Arna Valsdóttir.

15:00 Arna Valsdóttir, Sönggjörningur
17:00 Arna Valsdóttir, Sönggjörningur
18:00 Ghazi Barakat, tónlistaratriði

Sunnudagurinn 3. ágúst
14:00 - 17:00 Listasmiðja
fyrir börn og foreldra. Opið öllum.

Laugardagurinn 9. ágúst
10:00 - 15:00 Listasmiðja fyrir börn
15:00 Arna Valsdóttir, Sönggjörningur
18:00 Kammerkórinn Hymnodia

Sunnudagurinn 10. ágúst
10:00 - 15:00 Listasmiðja fyrir börn
Listasmiðjurnar eru fyrir 10 til 14 ára krakka, ekkert þátttökugjald.
Umsjónarmenn: Aðalheiður S. Eysteinsdóttir, Gústav Geir Bollason og Þórarinn Blöndal.
Skráning hjá Aðalheiði í síma 865 5091

Sunnudagurinn 17. ágúst
15:00 Ljóðadagskrá
í umsjón Jóns Laxdal

Sýningin stendur til 23. ágúst.

Stuðningsaðilar eru Menningarráð Eyþings, Impra, Nýsköpunarmiðstöð, Þýska sendiráðið og BYKO.

Nýtt upphaf í Verksmiðjunni á Hjalteyri

Fyrsta sýningin í gömlu verksmiðjunni á Hjalteyri er samansett af ólíkum myndlistarmönnum af þremur kynslóðum sem vinna í sex löndum. Þau vinna með innsetningar, kvikmyndir, myndbönd, hljóð, málverk, teikningar og gjörninga, svo eitthvað sé nefnt. Verksmiðjan sjálf er spennandi útgangspunktur og umgjörð fyrir verkin sem sum eru gerð sérstaklaga fyrir þessar aðstæður en önnur fá nýja merkingu í þessu hráa umhverfi.

Menningarhátíð á Hjalteyri í ágústmánuði

Von okkar listamannanna sem standa að Verksmiðjunni er að Hjalteyrarverksmiðjan og umhverfi hennar verði framtíðarstaður listamanna og þá væri sérstaða hennar í listheiminum veruleg. Hún yrði nokkurs konar frumbýli - listin nemur land - og brúaði með því bil á milli þéttbýlis og landsbyggðar en einnig landsbyggðar og umheims. Hún yrði hvortveggja í senn; svæðisbundin og næði jafnframt til stærri heildar, þar sem hún myndi bæði taka mið af þörfum og áhuga íbúa næsta nágrennis en um leið opna gáttir til umheimsins fyrir tengsl sín og samstarf við erlenda aðila. Umhverfið og húsakynni Hjalteyrar-verksmiðjunnar vekur athygli, hefur áhrif á sköpun og mótar starfsemina. Unnið hefur verið að grunnendurbótum á Verksmiðjunni en tekið tillit til umhverfisins og þess hvernig húsakynni eru í raun. Samspil náttúruafla og mannvirkja hefur verið haft í huga og að leiðarljósi. Verksmiðjan er eitt listaverk út af fyrir sig.
 

Aðstandendur Verksmiðjunnar eru:

Aðalheiður S. Eysteinsdóttir
Arna Valsdóttir
Arnar Ómarsson
Gústav Geir Bollason
Hlynur Hallsson
Jón Laxdal Halldórsson
Jóna Hlíf Halldórsdóttir
Lene Zachariassen
Véronique Legros
Þórarinn Blöndal

Clémentine Roy
Henriette van Egten
Kristján Guðmundsson
Jan Voss
Nicolas Moulin
Rúna Þorkelsdóttir

Anna K. Mields og Linda Franke opna sýningu í Deiglunni föstudaginn 25. júlí kl. 17

Anna K. Mields og Linda Franke sem dvelja nú í gestavinnustofu Gilfélagsins á Akureyri opna sýninguna "The Living House" í Deiglunni, föstudaginn 25. júlí. Sýningin stendur aðeins þessa einu helgi. Sýningin hefst á spennandi gjörningi klukkan 5 á föstudeginum.
Þema sýningarinnar er leyndardómurinn í hversdagslegum hlutum. Matur, diskar og húsgögn umkringja okkur. Þessir hlutir eru markaðir hversdagslegum gjörðum okkar. Daglegar venjur okkar eru nánast ómeðvitaðar, en þegar við gerum þær að athöfn breytist skynjun okkar á þeim.
Hvað ef þessir hversdagslegu hlutir fá sitt eigið líf? Er munur á trúnni á hið leyndardómsfulla og yfirnáttúrulega og hátækni og funksjónalisma?
 

 
Nánari upplýsingar um listamennina má fá á heimasíðum þeirra:
www.artnews.org/annakatharinamields

www.lindafranke.com

Sjá einnig
http://www.listasumar.akureyri.is/Blogg/Blogg.html

Þorsteinn Gíslason sýnir í fjárhúsum að Brekku í Norðurárdal

Myndlistarsýningin Flug verður opnuð laugardaginn 26.júlí kl.16:00 í fjárhúsum að Brekku í Norðurárdal í Borgarfirði. Listamaðurinn Þorsteinn Gíslason (Steini) sýnir þar ný og eldri málverk, skúlptúr og hljóðverk. Sýningin er opin til 1.ágúst. Upplýsingar í síma 435-0044.

Gallerí Víð8tta601

Anna Mields opnar sýningu í DaLí Gallery laugardaginn 19. júlí kl. 17

Þýska listakonan Anna Mields opnar myndlistasýningu í DaLí Gallery laugardaginn 19. júlí kl. 17.
 
Anna Mields dvelst nú á gestavinnustofu Gilfélagsins og er þekkt fyrir að vinna útrfá hefðbundnu kyrralífi og fetisma.
Í DaLí Gallery fjallar hún um hina ímynduðu fertugu konu Sibille Scmidt frá A - Þýskalandi, tilfinningalíf hennar og sterialtypu síns tíma.
 
DaLí gallery er opið laugardaga og sunnudaga kl.14-17 meðan sýningar standa yfir.

Sýning Önnu Mields er til 31. júlí.
 
Anna Mields s.6908630
http://artistsstudio.blogspot.com
 

Anna Mields recent work deals with association themes of still life tradition and fetishism.
By using reproduced fruits the preserved image presents a moment between freshness and decay. Often presented or displayed on structures suggesting containment the casts functions as strange decoration or obtains a function as character.
 Within the videos everyday food products occur alienated from its usual appearance and there specific movement is created through a performative act. Within those situations the former disregarded object gains meaning signifying different conditions of the human body. 


Theme of the show at the Gallerie Dali in Akureyri is a fictive woman character called Sibille Schmidt. Sibille is a woman aged around 40 living in the former GDR (East Germany) in the late 1970s. She is a future imagination based on bygone facts: a personified emotion and stereotype.
The show consists of a set-up like an interior space creating in a subtle way the mental persona of “Sibille Schmidt”. Segments of interior and furniture are combined with banal objects. The objects take on a role in an “absurd” play by creating new associations all around the domestic space and oppressed feelings. The show window like situation will do its uncomfortable touch to those naked stripped bare attitudes of the intimate.  

The installation refers to a foreign sensation that directly links the interior with the human body.
As leftovers of a happening the objects will be ghostly witnesses of what hade happened. Developed into autonomous objects and displayed in the gallery they create the mental portrait of Sibille Schmidt.

 

Kær kveðja
Dagrún og Lína í DaLí Gallery
8957173 / 8697872
Brekkugata 9, 600 Akureyri
[e-mail]
http://daligallery.blogspot.com

opið lau-sun kl.14-17 í sumar

Guðbjörg Ringsted sýnir í Edinborgarhúsinu á Ísafirði

Myndlistarkonan Guðbjörg Ringsted opnaði sýningu á málverkum sínum í Bryggjusal Edinborgarhússins á laugardag. Þetta er fyrsta sýning Guðbjargar á Ísafirði í áratug. Á sýningunni eru sýnd ný málverk sem hún hefur unnið að upp á síðkastið en áður hefur hún aðallega fengist við grafíkverk. Guðbjörg var viðstödd opnunina ásamt eiginmanni sínum, Kristjáni Þór Júlíussyni alþingismanni og fyrrum bæjarstjóra Ísafjarðar.

Af fréttavef BB

Anna – Katharina Mields í gestavinnustofu Gilfélagsins

Anna – Katharina Mields is currently undertaking a one-month residency in the guest studio of the Gil society in akureyri.

During her stay she will show at gallery DaLí (opening 19.07. 'Sibille') and for a weekend at gallery deiglan (25.07. -27.07.) a collaboration between her and the Berlin based artist Linda Franke will be shown.

Anna Mields recent work deals with association themes of still life tradition and hyperreality. She is using simple ways of reproduction as a starting point and plays with moments and aesthetics of exaggerated reality. Often presented or displayed on structures like furniture or architectural elements a banal object (often food) becomes a character or fetish in its appearance.
In her work display and object are even parts of the sculptural sign. There she constructs associations around the everyday object of the domestic space and the disregarded object in the public space.

Deliberately Mields is constructing moments when controlled or constrained actions happen to those chosen objects. Through this a state of mind is projected onto them and the object is loaded up with meaning and value. Almost too weak to carry its given weight associations are changed and meaning is shifting.

Either captured with the camera or forced into the stillness of a sculptural state, the object itself is then trapped in its narcissistic cycle.

Within the video everyday food products occur alienated from its usual appearance and there specific movement is created through a reformative act. Within those situations the former disregarded object gains meaning signifying different conditions of the human body.

Things fall. Things are thrown. Cucumber, onion, shoes, flour…

According to Heidegger, we are 'thrown' into the world: it exists before our appearance, it did not invite us. We do not invent our being; we enter into being that is always already present in the world. What enters here the outside world is foodstuff. It flies out and just the sound reminds us of the fatal impact on the ground. (Video loop foreign body sensation, 2006)

In the video 'Falling Lettuce', architectural elements control and direct the movement of the organic shape of a lettuce head. The lettuce head rolls, falls, and gets smashed on top of a perfect, shiny white staircase: a staircase to heaven just populated by lettuce, rhythmically and repetitively falling down. Is it a kitchen surface? Why is lettuce falling? Is it a rolling head?

Alienated and fragmentary appears the Everyday object in Mields work and through this she generates humorous and absurd questions. The mysticism is hidden but always encouraging and playing with associations to the human body.

Mields is interested in the subtle mysticism in Icelanders everyday life, which stands in a crass contrast to the present state of Hi-tech industry and tourism on their island.
I am coming Iceland!

Aðalheiðar S. Eysteinsdóttur opnar sýningu í Safnasafninu

 

Laugardaginn 12. júlí kl. 14.00 verður opnuð ný sýning á verkum 
Aðalheiðar S. Eysteinsdóttur í Safnasafninu á Svalbarðsströnd í 
Eyjafirði, en safnið bauð henni að hafa tvær sýningar í röð til að 
kynna verk hennar með markvissari hætti en áður hefur verið gert, og 
hefur hún þetta að segja um verk sín og sýningarhald:

"Undanfarin ár hef ég undirbúið sýningu eða uppákomu sem ber 
yfirskriftina Réttardagur. Þessi töfrum líki dagur þegar fé er safnað 
af fjalli og rekið í réttir, er upphaf nýs tímabils, menning og 
allsnægtir. Verkefnið á uppruna sinn í nánasta umhverfi, því ég bý 20 
metra frá Reistarárrétt í Arnarneshreppi, Eyjafirði
Ég er alin upp á Siglufirði þar sem afasystir mín og maðurinn hennar 
stunduðu fjárbúskap á túninu heima. Við bjuggum ofarlega í bænum, 
hærra en kirkjan, uppi við fjallsrætur. Sem barn fékk ég að hjálpa 
til við þau störf sem fylgja búskapnum, ýmist úti eða inni
Síðan þá hafði ég hvorki hugsað sérstaklega um kindur né búskap fyrr 
en ég flutti nánast í réttina. Þá fann ég hvað æskuminningarnar sóttu 
á mig og ég upplifði réttir og sveitalíf á alveg nýjan máta - 
merkilegt hvað fjárbúskapurinn á sér sterkar rætur í þjóðarsál 
Íslendinga, því að innan um alla nýsköpun heldur sauðkindin velli
Ég hef í huga að smíða nokkur hundruð kindur, hesta, hunda og menn 
inn í réttina sem stendur við húshornið hjá mér. Síðar mun sú sýning 
skiptast í minni einingar eða, eftir því sem árin líða, stærri, og þá 
í samræmi við þá sýningarstaði sem hýsa verkin. Ég held áfram að 
smíða skúlptúra eða vinna annars konar verk inn í verkefnið á næstu 
fimm árum. Þannig bætist nýtt við hverja sýningu, sem vonandi þróast 
og leiðir mig í óvæntar áttir. Einnig mun samstarf við aðra listamenn 
setja svip sinn á réttardaginn, einkum þá sem fjalla um sauðkindina í 
verkum sínum.

Á síðari sýningu minni í Safnasafninu verða tveir gestalistamenn, 
Mirjam Blekkenhorst með hljóðverk og Níels Hafstein með myndaröð um 
skilningarvit lambsins."

Aðalheiður S. Eysteinsdóttir hefur vakið æ meiri athygli á síðari 
árum, verk hennar eru formsterk og áleitin, lýsa ákveðnum 
persónueinkennum, túlka svipbrigði og stöður, falla inn í 
fjölbreytileg rými og eru óður til náttúrunnar og fagurs mannlífs.

GÁRUR Yfirlitssýning á verkum Guðmundar Ármanns í Listasafninu á Akureyri

Sumarsýning Listasafnsins á Akureyri er helguð yfirliti á verkum Guðmundar Ármanns Sigurjónssonar. Sýningin verður opnuð laugardaginn 5. júlí og stendur til loka ágústmánaðar. Guðmundur hefur starfað við myndlist og kennslu síðastliðna fjóra áratugi og verið mikilvirkur í félags- og baráttumálum myndlistarmanna. Eftir nám við Myndlista- og handíðaskóla Íslands árið 1967 og Valand-listaháskólann í Gautaborg með MA-gráðu frá grafíkdeild árið 1972, flutti Guðmundur norður um haustið fyrir áeggjan Harðar Ágústssonar sem vildi að hann tæki að sér að leiða hið nýstofnaða Myndlistarfélag Akureyrar til vegs og virðingar, en þá um mundir skorti sárlega kennara. Guðmundur lét strax að sér kveða sem einn fyrsti gagnmenntaði myndlistarmaður norðurlands. Jónas Jakobsson og Haukur Stefánsson höfðu rutt veginn ásamt Kristni G. Jóhannssyni. Haukur stofnaði Félag frístundamálara árið 1947 sem bauð upp á kennslu í málun og skúlptúr í höndum Jónasar uns það fjaraði út í byrjun sjöunda áratugarins.

Myndlistafélagið varð vísirinn að Myndlistaskólanum á Akureyri þótt Guðmundur tæki sínar föggur um hríð inn í Slippinn milli þess sem hann boðaði hið Marxíska fagnaðarerindi, sem hann hélt rækilega aðskildu frá almennri fagurfræði sem honum fannst ekkert eiga skylt við bættan hag fjöldans. Fyrir hans tilstuðlan hófust aftur fyrsta maí göngur eftir langt hlé í þessu stóra iðnverkasamfélagi. Hann lagðist einnig hart gegn veru Bandaríkjamanna á Keflavíkurflugvelli og hernaðarbrölti þeirra í Víetnam. Þá gerðist hann liðhlaupi í hugum þeirra sem vilja hafa hlutina klippa og skorna og stofnaði árið 1975 Teiknihönnun KG (Kristjáns Steingrímssonar myndlistarmanns og Guðmundar Ármanns) sem síðar varð að Teiknistofunni Stíl. Myndlist hans og baráttumál leyna sér ekki fram undir lok áttunda áratugarins þegar hann segir skilið við afdráttarlausa samfélagstúlkun sína og við kveður nýr tónn; náttúra, fagurfræði, skeljar, gárur, tímaleysi. Guðmundur var kennari við Myndlistaskólann á Akureyri frá 1986 til 2000 þegar hann sneri sér að kennslu við listnámsbraut Verkmenntaskólans á Akureyri. Guðmundur er einn af stofnendum Gilfélagsins og átti ekki hvað minnstan þátt í því að Listagilið og Listasafnið á Akureyri komust á fót árið 1993 og þeim harða straumi frambærilegra myndlistarmanna norðan heiða sem runnið hafa um menningarfarvegi landsins í seinni tíð. Guðmundur er blessunarlega ekki nein opinber brimalda, hvað þá gárungur, en vissulega orsakavaldur margra gára á bakvið öldurót okkar tíma. Aldrei er ein báran stök og safnast þegar saman kemur. Hann er málarinn sem kann þá list að kenna. Áhrifavaldur og spegill hræringanna sem virðist nú alfarið vísa inn á við.

Það er með stolti og ánægju sem Listasafnið á Akureyri setur upp þessa sýningu á verkum Guðmundar, sem er aðallega helguð nýlegum málverkum hans og þrykkmyndum en varpar einnig ljósi á vítt umfang listamannsferils hans í rúmlega fjörutíu og fimm ár. Enda þótt lífsstarf hans samanstandi af hlutbundnum teikningum, hlutlægum og hálf-abstrakt landslagsmálverkum, dúkristum og tréþrykksmyndum, var það framan af tilgangurinn, fremur en formið, sem var driffjöðrin í listsköpun hans. Félagsraunsæislegar þrykksmyndir hans og málverk frá síðari hluta sjöunda áratugarins og þeim áttunda – stemmningar úr Slippnum og vefnaðarverksmiðjum, myndir af verkafólki í vígaham – gerðu það að verkum að hann þótti vafasamur meðal rótgróinna borgara á Akureyri. Slíkum mönnum ætti að halda í hæfilegri fjarlægð frá nemendum. Guðmundur hvikaði þó hvergi frá því markmiði sínu að færa alþýðunni listina og var í fylkingarbrjósti vaxandi hreyfingar fólks sem vildi telja bæjaryfirvöld á það að styrkja og leggja meiri fjármuni í þetta ólgandi listalíf, ekki síður en listmenntun.

En Guðmundur hefur einnig haldið áfram að huga að listamannsferli sínum og sýnt verk sín á Íslandi, í Skandinavíu og á meginlandi Evrópu. Þótt kröfurnar sem kennslan gerir hafi haft áhrif á svigrúm hans til að láta ljós sitt skína, hefur hann engu að síður af ákafri listamannsástríðu framþróað listrænar aðferðir sínar. Á níunda áratugnum dró félagsraunsæið sig í hlé og í stað þess tók hann í verkum sínum að kanna samræmi lita og skynbragð sitt á listrænt og tilfinningaríkt frelsi. Guðmundur hefur aldrei takmarkað sig við einn miðil, heldur málað með olíu á striga, oft með litarefnum sem eiga rætur að rekja til þess landslags sem hann málar; hann hefur líka haldið áfram með hlutlægu dúkristurnar sem hann er kannski hvað þekktastur fyrir. Margbreytileiki þess sem hann tekst á við, hinar mörgu listrænu aðferðir og miðlarnir allir hafa þó engan veginn svipt verk hans dýpt sinni.

Í tengslum við sýninguna hefur verið gefin út 150 síðna bók um listferil Guðmundar sem í rita m.a. Kristján Kristjánsson heimspekingur og listfræðingurinn Shauna Laurel Jones, sem segir að ígrunduð rannsókn Guðmundar á burðarþoli og takmörkunum hinna ýmsu miðla hafi gert honum kleift að nýta efniviðinn vel og slípa sínar ólíku listrænu aðferðir. Á nýliðnum árum hefur Guðmundur tekið að huga grannt að hinu formfasta hugtaki um rammann; ef hugsað er í hugtökum er raunar erfitt að ramma inn allt hans starf á sviði listarinnar með einstökum merkimiðum fyrir stefnur og stíla – en þannig kýs Guðmundur greinilega að hafa það.

Guðmundi er fullljóst að hann hefur oft og iðulega gengið gegn stefnum og straumum í listaheiminum, bæði á Íslandi og erlendis; þetta hefur þó ekki verið ætlunarverk hans. Fyrst og fremst hefur hann staðið vörð um heilindi sín sem einstaklingur og listamaður, ómetanlegt hlutverk sitt sem kennari og þá trú sína að það sé nauðsynlegt að næra þann mikla áhuga á listum sem íbúar á Akureyri hafa ræktað með sér á undanförnum áratugum. Enda þótt Reykjavík hafi löngum togað til sín listrænt og vitsmunalegt starf, hefur Guðmundur Ármann Sigurjónsson ötullega lagt krafta sína í að Akureyri þróist á þá lund að bærinn verði réttnefnd menningarmiðstöð upp á sitt eindæmi.

Þess má að lokum geta að í framhaldi af þessu yfirliti á verkum Guðmundar í Listasafninu á Akureyri verða settar upp sýningar með honum í Turpentine galleríinu í Reykjavík í júlí 2008 og í Norræna húsinu í Færeyjum sama ár um haustið. Það mun því halda áfram að gára um G.Ármann, eins og hann áritar myndir sínar, um ókomna tíð.

Sýningin stendur frá 5. júlí til 24. ágúst. Opið er alla daga nema mánudaga frá 12-18. Aðgangseyrir kr. 400. Ókeypis á fimmtudögum. Norðurorka er aðalstyrktaraðili sýningarinnar. Nánari upplýsingar veitir Hannes Sigurðsson, forstöðumaður Listasafnsins á Akureyri, í síma 899-3386. Netfang: [e-mail].

"Equivalence" contemporary artist´s from Iceland at Lazareti in Dubrovnik

Equivalence / Ekvivalencija
 
On Wednesday, July 2, 2008. at 21:00 at Art Workshop Lazareti

we'll open an exhibition of contemporary arts from Iceland

Equivalence / Ekvivalencija

 
presenting works by:

Hlynur Hallsson
Helgi Hjaltalin
Gudrun Vera Hjartardottir
JBK Ransu
Thorvaldur Thorsteinsson
 

You are all invited.

 

Becoming equivalent
In 2006 I participated in the International studio and curatorial program (ISCP) in New York City where I met Radmila Iva Jankovic, now curator at The Museum of Contemporary art in Zagreb.  Jankovic gave a lecture at ISCP on her projects with Croatian artists and I was struck by similarities of Croatian and Icelandic art, mainly a strong tradition in conceptual approach and it came to my mind, after listening to Jankovic, that both nations were experiencing similar identity problems due to globalization or Americanization that both nations had been isolated from for some time, but for different reasons.
After the lecture I approached Jankovic and told her these thoughts of mine. Few days later we decided to arrange an exchange of Croatian-Icelandic art exhibitions with globalization and heritage as guidelines.
Jankovic got Slaven Tolj to collaborate with us and last May five Croatian artists opened a show at Gallery 100° as part of The Reykjavik arts festival. Now five Icelandic artists open at Art radionica Lazareti in Dubrovnik.
I have both worked as artist and curator, but in this case I preferred the role of an artist.  I therefore spoke to four other Icelandic artists that are experienced in space-specific and site-specific projects and decided to let the theme sharpen in a process between the five of us.  At one point, when we laid down our plans or ideas of works for the show I noticed that we were all in some way approaching our idea of Croatian culture through our own culture looking for an equivalence of the two. Thus the title came into realization.
Equivalence translates into Icelandic as “jafngildi” or “igildi”, which literally means “same value”. In globalization or Americanization cultures become more and more equivalent to each other, but at the same time globalization creates a need to identify with ones heritage in order not to get lost in a global equation.
As I celebrated Iceland´s independence day in my hometown Kopavogur last June 17th, I noticed that most children in the crowd were carrying halogen balloons with American cartoon images like Spiderman, Winnie the Pooh and Hello Kitty.
I then recalled Icelandic philosopher, Thorsteinn Gylfason´s, speculations about the identity of indiscernibles that appear in his book, “An experiment on the world” (1992), where he tells about the oldest shovel in Siglufjordur, a small town in the north of Iceland.  The shovel is preserved for historical purposes as it is the oldest shovel in town, yet the shaft has been renewed three times and the blade renewed two times.
Such is the way we identify with our heritage.
(text by JBK Ransu)

Works on the show

For me browsing through the Internet, viewing Dubrovnik historical sites and ancient art online, I found equivalence in a geometric symbol that also refers to spiritual imagery that is known in most religions of the world. In Christian art it is an on going theme in icons, sculptures and paintings.
The piece titled “Homage to the Proxy (Annunciation)”, was originally inspired by gestalt aesthetics and the film “The Hudsucker Proxy” made by the infamous Cohen brothers in 1994.
Gudrun Vera Hjartardottir has long dealt with the idea that art looks back at us as we look through art, not at art, and towards our ourselves.  She aims to enhance that quality of art and for this show she has produced a video, titled “Spectator”, that literally looks at you but at the same time she sets up a meeting between Icelandic and Croatian spectators.
Gudrun Vera also shows a photograph of the entrance of The National museum of Iceland, where heritage is preserved, that she has digitally altered. The text within and next to the entrance door has been wiped out, leaving only the sentence “The making of a nation”, as an open interpretation.
In Helgi Hjaltalin´s case the region around Dubrovnik has touched his family life. He owns a dog, a black giant Schnauzer, that traces his heritage to this region that is renowned for dog breeding.  Helgi saw an opportunity for his dog to explore his roots but due to rules and regulations it is quite a bother to export a dog over the Atlantic ocean so Helgi decided to reconstruct the shape of his Schnauzer into plywood and take it as a surrogate to meet fellows of his race and document it for the show and his dog.
Thorvaldur Thorsteinsson combines the past and present in his installation piece.
Farm houses, made of stacked turf and rocks collected from the local area, embodies an important element of Icelandic history and the Icelandic way of life over the centuries. The few remaining traditional farmhouses rank with the handful of buildings in Iceland that can be deemed of global value. Yet this cultural heritage and its technique would be lost, if not for few dedicated artists who have kept the tradition alive in the last decades. Thorvaldur Thorsteinsson will show a video with one of those artists at work, combined with a stacked wall inside Lazareti, made of local material.
Hlynur Hallsson concerns himself with globalized (or Americanized) culture using familiar rituals, like bouncing basketballs or chewing a gum, that most people can recognize as everyday acts.
With Hlynur swimming is even a cultural event, and rightly so, since swimming in hot springs in Iceland warms the body in the cold northern climate while swimming in Croatia or around Dubrovnik is better for cooling off. At least during summertime.

Art workshop Lazareti; working hours 10-19 every day (except sunday)

AWL programs in 2008 are being supported by:

Ministry of Culture of the Republic of Croatia; National Foundation for Civil Socitey, The City of Dubrovnik, Dubrovnik- Neretva County, Heathcote Art Foundation FACE Croatia Program

Thanks!

Pálína og Joris opna sýningu í Gallerí +

Gallerí+, Brekkugötu 35 Akureyri, opnun galleríeigendanna, Joris Rademaker og G. Pálínu Guðmundsdóttur, laugardaginn 5. júlí kl. 16.00. Allir velkomnir.

Þetta er fyrsta samsýning Pálínu og Joris í eigin galleríi. Joris hefur haft tvær einkasýningar þar áður og Pálína eina. Galleríið tók til starfa 17. febrúar 1996.
Pálína sýnir gömul og ný málverk og Joris skúlptúra bæði nýja og gamla. Joris valdi verkin á sýninguna og reyndi að hafa einhverskonar "dialog" á milli þeirra.
Joris er Hollendingur og hefur verið starfandi myndlistarmaður á Akureyri frá 1991. Pálína nam myndlist í AKI í Hollandi og svo Jan van Eyck Akademíunni í Maastricht 1987-89. Þau hafa tekið þátt í samsýningum og eða haft einkasýningar meira eða minna árlega síðan þau útskrifuðust sem myndlistarmenn.
 
Verk Joris eru unnin úr náttúrulegum efnum og fundnum hlutum. Pálína vinnur aðallega með andlitsmyndir, málverk, ljósmyndir og texta útfrá stjörnukortum, á þessari sýningu eru eingöngu olíumálverk.

Sýningin er opin þrjá laugardaga í röð frá kl. 14.-16. og aðra daga eftir samkomulagi í síma 462 7818.